مدیریت غذادهی در کنار طراحی استخرها، موقعیت مکانی مزرعه، کیفیت آب و سلامت بچه میگوها از اهمیت بالایی در پرورش میگو برخوردار است. عوامل مؤثر بر مدیریت غذادهی شامل انتخاب نوع غذا، وضیعت نگهداری آن، روش‌های غذادهی و زمان غذادهی می‌باشد.در غذادهی اینکه چه مقدار غذا و در چه زمانی و در کجاهای استخر غذادهی انجام شود بسیار مهم است. میزان غذادهی با میزان غذای طبیعی موجود در استخر، کیفیت آب و شرایط آب و هوایی تغییر می‌کند.

عوامل مؤثر در مدیریت غذادهی

1. پایداری غذا
2. عادت غذایی میگو
3. فرمول و مواد تشکیل‌دهنده غذا
4. زمان غذادهی
5. شخصی که غذادهی را انجام می‌دهد.
6. جاهای غذادهی
7. نوع غذادهی
8. مکان نگهداری غذا

پایداری غذا

غذای مناسب برای میگو غذایی است که 10 دقیقه بعد از غذادهی پایداری خود را از دست نداده و حدود 4-3 ساعت پایداری خود را حفظ نماید.

عادت‌های غذایی میگو

• میگوی جانوری است که به آهستگی غذا می‌خورد. (ریزه‌خواری دارد)
• همه‌چیزخوار (هر دو نوع غذای گیاهی و جانوری  را می‌خورد) و زمانی که گرسنه می‌شود سریع تغییر ذائقه می‌دهد.
• ممکن است دچار هم‌جنس خواری شود.
• در محیط آزاد (دریاها و اقیانوس‌ها) آن‌ها از خرچنگ‌ و ماهیان کوچک و همچنین میگوهای کوچک‌تر تغذیه می‌کنند.

پارامترهای خوراک با کیفیت

1. دارای بهره‌وری بالا باشد (FCR کم).
2. دارای عناصر لازم جهت رشد میگو باشد.
3. پلت بندی و جذابیت آن برای میگو مناسب باشد.
4. مقاومت میگو را در برابر بیماری‌ها بیشتر کند.
5. فاقد آفلاتوکسین و سایر مواد سمی و هرگونه آلودگیباشد.

مدیریت غذادهی میگو

در مدیریت غذادهی دانستن میزان بازماندگی میگوها، مقدار بیومس، کیفیت آب، وضعیت کف استخر و سلامت میگوها بسیار مهم و اساسی می‌باشد. میزان غذای موردنیاز استخر بر اساس درصد غذادهی میگو در اندازه‌های مختلف وزن میگو محاسبه و در 5-4 وعده بر اساس نیاز استفاده می‌شود. شرایط اقلیمی مثل دما،PH  آب، اکسیژن محلول، شوری و وضعیت پوست‌اندازی میگو در میزان غذادهی تأثیر زیادی دارند. از این ‌رو کنترل غذادهی اهمیت زیادی پیدا می‌کند.

در زیر به مواردی که در موقع غذادهی بایستی به آن دقت شود پرداخته می‌شود.

• مقدار غذای استخرها در زمان کاهش یا افزایش دمای آب، کاهش اکسیژن محلول، کاهش کیفیت آب، بیماری میگو و پوست‌اندازی کاهش یابد.
• بعد از بهبود شرایط ذکرشده دربند یک، مقدار غذا به‌آرامی افزایش یابد.
• برای کنترل میزان غذا در هفته یک یا دو وعده غذایی حذف شود.

موارد ذکرشده در بالا راهنمایی است جهت تعدیل و بهبود شرایط غذادهی در استخرها است.

میزان غذای روزانه از طریق فرمول زیر محاسبه می‌شود:

درصد غذادهی*میانگین وزنی میگو*درصد بازماندگی*تعداد بچه میگوی ذخیره‌سازی شده مقدار غذای روزانه

جدول نوع غذای موردنیاز میگو و اندازه‌های آن‌ها

نکته: جدول بالا به‌عنوان یک راهنما می‌تواند مورداستفاده قرارگیرد و با توجه به شرایط استخر، پارامترهای آب و سلامت میگو ممکن است میزان استفاده از سایزهای فوق تغییر کند.

استراتژی غذادهی

جدا از کیفیت غذا، استراتژی غذادهی جهت نیل به رشد مناسب و تولید خوب از اهمیت بالایی برخوردار است. برای در اختیار قرار گرفتن مقدار غذای کافی برای میگوهای گرسنه در زمان مناسب، داشتن یک استراتژی مناسب غذادهی بسیار ضروری به نظر می‌رسد. پلانکتون‌های موجود در استخر به‌عنوان غذای اولیه بعد از ذخیره‌سازی توسط بچه میگوها مورداستفاده قرار می‌گیرد؛ بنابراین افزایش تولید غذای طبیعی در استخرها قبل از ذخیره‌سازی از ضروریات می‌باشد. یک بلوم پلانکتونی خوب قبل از ذخیره‌سازی می‌تواند مقدار غذای طبیعی مورد نیاز بدن میگو که مواد معدنی اساسی بدن میگو از این طریق تأمین می‌شود را تضمین کند.

 از دیگر استراتژی‌های مهم غذادهی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. غذای باکیفیت مناسب برای میگو انتخاب شود. البته این به‌تنهایی برای رشد مناسب کافی نیست بلکه حفظ کیفیت مناسب آب و کف استخر نیز بایستی به‌صورت موازی در دستور کار قرار داشته باشد.
2. بهبود کارایی غذادهی از طریق داشتن دانش نحوه رفتار غذا خوردن میگو از بعد از ذخیره‌سازی تا یک ماه بعد از آن. به این معنی که در ابتدای ذخیره‌سازی بیشتر غذادهی از روی دایک و در کناره‌ها انجام شود چون بچه میگوها بیشتر مایل هستند که به کناره‌های استخر بیایند. ولی بعد از یک ماه، غذادهی بایستی قسمت‌های وسیع‌تری از استخر را پوشش دهد؛ که این کار می‌تواند با قایق انجام شود. مخصوصاً برای استخرهای از 1 هکتار به بالا و استخرهایی که با تراکم بالا کار می‌شود.
3. تنظیم غذادهی. بدین منظور سینی‌های غذادهی در استخرها قرار داده می‌شود که در حقیقت چشم مزرعه‌دار در استخرها می‌باشد. نتیجه کنترل سینی‌های غذادهی نشان‌دهنده وضعیت تغذیه میگو در استخرها می‌باشد. بعد از پوست‌اندازی در سینی‌های غذادهی غذا باقی می‌ماند، بنابراین در وعده بعدی غذادهی بایستی میزان غذا کاهش یابد. این شیوه کنترل غذادهی نه‌فقط از خراب شدن کف استخر جلوگیری می‌کند بلکه در کاهش مصرف غذا و کاهش قیمت تمام‌شده میگو مؤثر می‌باشد.
4. کنترل منظم میزان مصرف غذا (دوره‌های 10 روزه یا 7 روزه) جهت ارزیابی میزان بهره‌وری و کیفیت غذا. این کار بعد از بیومتری هفتگی یا ده‌روزه و محاسبه میزان بیومس و FCR می‌تواند انجام شود.
5. کنترل مرتب کیفیت غذا. به‌محض ورود غذا به مزرعه از آن نمونه‌گیری و نوع و اندازه پلت، میزان رطوبت، ماندگاری، طعم و بوی آن کنترل شود و در صورت نامناسب بودن از مصرف آن خودداری شود.